. Το ρήγμα της ευρωζώνης βαθαίνει ακόμη περισσότερο και διευρύνεται, πέρα από το μέτωπο χωρών του Βορρά και του Νότου, καθώς και η Ισπανία και η Ιταλία, πιέζουν την Ελλάδα να λάβει πιο σκληρά μέτρα, επισήμανε χθες η «ΝΥΤ».
Υπογράμμιζε δε, ότι η διάσπαση αυτή εγείρει νέες αμφιβολίες στις αγορές για το αν οι Ευρωπαίοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τελικά την κρίση. Και η «WSJ» («Γουολ Στριτ Τζέρναλ»), από την πλευρά της, αναφερόταν χθες στο πολιτικό ρίσκο που αντιμετωπίζει πλέον η ζώνη του ευρώ, αλλά και στο ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να μείνουν ενωμένοι.Συγκεκριμένα, η «ΝΥΤ» («Νιου Γιορκ Τάιμς») επικαλείται τη νευρικότητα των αγορών τη Δευτέρα, με το ευρώ να υποχωρεί σε χαμηλά δύο μηνών, τα ευρωπαϊκά Χρηματιστήρια να σημειώνουν απώλειες ακόμη και άνω του 2%, ενώ κλιμάκωση κατέγραψαν τα spreads της περιφέρειας της ευρωζώνης. Κάτι που είχε αρνητικό απόηχο και στη Wall Street.
Η νευρικότητα αυτή, αντανακλά τις αυξανόμενες διαφωνίες των χωρών μελών της ευρωζώνης, για τη λειτουργία του μόνιμου μηχανισμού διάσωσης, πρόσθετε η «ΝΥΤ», υπογραμμίζοντας ότι: Εντάσεις παραμένουν και για το αν θα γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αναγκάζοντας επενδυτές να δεχτούν απώλειες.
Ειδικότερα, το δημοσίευμα ανέφερε:
«Φαίνεται σαν ένα πραγματικό μπέρδεμα. Ο καθένας θέτει τη δική του πρόταση και ως αποτέλεσμα η συνεργασία έχει γίνει απίθανη», δήλωσε ο οικονομολόγος Πολ Ντε Γκρόου, ο οποίος είναι σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.
Η ασυμφωνία έγινε ανησυχητικά εμφανής από τη μυστική συνεδρίαση του Λουξεμβούργου στις 6 Μαΐου. Οι Ελληνες, προφανώς ήξεραν ότι επρόκειτο να δεχτούν κριτική από τους εταίρους τους για την πορεία του Μνημονίου.
Εκείνο που δεν περίμεναν όμως είναι ότι η Ισπανία και η Ιταλία θα ήταν οι χώρες που θα την έκριναν πιο αυστηρά. Πλέον το μέτωπο, δεν είναι χώρες του Βορρά εναντίον χωρών του Νότου. Εκείνοι που βρίσκονται επίσης σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, ανησυχούν πως οποιαδήποτε ελληνική αποτυχία μπορεί να προκαλέσει ντόμινο, με τους επενδυτές να βάλουν και αυτές στην ίδια μοίρα. Εξάλλου, τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζουν, ήδη έχουν προκαλέσει κοινωνική και πολιτική ταραχή.
Η ενότητα της ευρωζώνης, ήταν πάντα μία πρόκληση να διατηρηθεί, δεδομένων των διαφορών σε κουλτούρα και ιστορία των χωρών μελών της. Και αυτό φαίνεται πως ήρθε και πάλι στο προσκήνιο, ένα χρόνο μετά την πρώτη διάσωση της Ελλάδας, όπου οι πολιτικές ιδέες είναι δύσκολο να μετουσιωθούν σε ενιαία πράξη.
«Και το γεγονός πως η Ισπανία και η Ιταλία πιέζουν τώρα για λιτότητα, και όχι η Γερμανία ή η ΕΚΤ, δείχνει πως η αγορά, οι επενδυτές συνεχίζουν να αποτελούν την πιο ισχυρή φωνή», σημείωσε ο κ. Γκρόου.
Οι νότιες χώρες, πρόσθεσε, φοβούνται τη μετάδοση της κρίσης της Ελλάδας, ωστόσο, η ιστορία δείχνει πως δεν μπορείς να μειώσεις τα ελλείμματα εν μέσω ύφεσης.
Ισπανία και Ιταλία, έχουν τα δικά τους πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Οσο για την Ελλάδα, ενώ οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να συζητούν για το αν οι επενδυτές θα πρέπει να δεχτούν απώλειες, η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα τα νέα μέτρα με τα οποία ελπίζει να περιορίσει το έλλειμμα.
Την ίδια ώρα, όμως, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι πολίτες αντιδρούν στο Μνημόνιο και η κυβέρνηση χάνει τη στήριξη του λαού.
Επιπλέον, η ΕΚΤ αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή αναδιάρθρωσης. Ενδεικτικό είναι, όπως τονίζει η «ΝΥΤ», πως ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, κατά τη συνεδρίαση του Λουξεμβούργου, έφυγε από τη συζήτηση, μόλις μετά από μία ώρα, όταν τέθηκε η σχετική πρόταση, σύμφωνα με κάποιον που ήταν παρών.
Γερμανία και Γαλλία, είναι πρόθυμες πάντως να σκεφτούν το ενδεχόμενο μίας ήπιας αναδιάρθρωσης, κυρίως της αναδιάταξης με την ανταλλαγή παλαιών ομολόγων που ωριμάζουν με νέα, με μελλοντική ημερομηνία αποπληρωμής.
Κάτι που και πάλι ενέχει απώλειες για τους επενδυτές, αλλά τουλάχιστον φαίνεται να είναι πιο διαχειρίσιμες από ένα άμεσο «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι αν τα κράτη με τις πιο αδύναμες οικονομίες, μπορούν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας στους πολίτες τους.
«WSJ»
H «WSJ», επίσης αναφερόταν χθες στην κρίση χρέους στην ευρωζώνη, επισημαίνοντας το πολιτικό ρίσκο, αλλά και το ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να παραμένουν ενωμένοι.
Συγκεκριμένα, στο πρώτο από αυτά, σημειώνει πως για ακόμη μία φορά, οι Ευρωπαίοι κάνουν ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω, σχετικά με την κρίση.
Η Ελλάδα προσπαθεί να εφαρμόσει ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Ομως, την ίδια ώρα, Ισπανία, Ιταλία, αλλά και το Βέλγιο, έρχονται στο επίκεντρο για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους.
Η στήριξη των οίκων αξιολόγησης και ως εκ τούτου των επενδυτών δεν απαιτούν μόνο πολιτική γενναιότητα από τους ηγέτες αυτών των χωρών. Ζητούν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, αλλά και πολιτική κατανόηση από τους ψηφοφόρους τους.
Ακόμη, η «WSJ» επισήμανε πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι να δείξουν ενότητα, καθώς οι επενδυτές χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη θέληση των κρατών μελών της ευρωζώνης να βρουν ενιαία στρατηγική εξόδου από την κρίση που χειροτερεύει.
Για να παραμείνουν σε κοινή πορεία, όλα τα κράτη μέλη θα πρέπει να επιδείξουν τη δέσμευσή τους στο ευρώ και να συναινέσουν σε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα πολιτικής ενοποίησης.
Ειδικότερα, άμεσα οι πολιτικοί πρέπει να πείσουν φορολογούμενους και επενδυτές ότι η ευρωζώνη δεν είναι χωρισμένη σε πυρήνα και περιφέρεια. Αν όχι, τα κράτη που θα θεωρούνται περιφέρεια θα αυξάνονται, ενώ τα κράτη που αναφέρονται στον πυρήνα θα μειώνονται. Τελικά, δεν θα υπάρχει ευρωζώνη.
Προς το παρόν, πάντως, δεν έχουν ενιαία στάση στις δύο επιλογές που έχουν: Να παρέχουν πρόσθετη στήριξη για περισσότερο χρόνο στα χρεωμένα κράτη ή να τα δουν να κηρύσσουν στάση πληρωμών. Αντί να δηλώσουν ξεκάθαρα τι θα γίνει, οι Ευρωπαίοι νομοθέτες βρίσκονται σε διαμάχη με τους τραπεζίτες της ΕΚΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου