«Αν κερδίσω, θα πω κάτι στα ελληνικά»

Eνθουσιασμένη και δικαιωμένη για την υποψηφιότητά της δηλώνει η Ελληνοαμερικανίδα που διεκδικεί το Όσκαρ στην κατηγορία καλύτερων κοστουμιών, για την ταινία των αδελφών Κοέν «Αληθινό Θράσος» .
Ο θείος Όσκαρ φέτος θα μάθει...ελληνικά, καθώς μετά τον Γιώργο Λάνθιμο και τον «Κυνόδοντά» του, που διεκδικεί Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, η Ελληνοαμερικανίδα Μαίρη Αρετή Ζόφρις
(Ζαφειροπούλου) διεκδικεί το Όσκαρ στην κατηγορία καλύτερων κοστουμιών, για την ταινία των αδελφών Κοέν «Αληθινό Θράσος».
Η ταινία «Αληθινό θράσος», για την οποία η Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός προτάθηκε για Όσκαρ κοστουμιών, είναι η 8η συνεργασία της με τους αδελφούς Κοέν. Η ίδια δηλώνει ότι απολαμβάνει τη συνεργασία μαζί τους. Η 46χρονη ενδυματολόγος σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο Κολέγιο Βάσαρ και πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, εργάστηκε για την εταιρεία Esprit. Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός του ενδυματολόγου, Ρίτσαρντ Χόρνουνγκ, στην ταινία «Γεννημένος την 4η Ιουλίου», στην πορεία γνωρίστηκε με τους αδελφούς Τζόελ και Ιθαν Κοέν, έχει συνεργαστεί με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ και με άλλους πολλούς. Συγκαταλέγεται μεταξύ των ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Χόλιγουντ, ενώ η φετινή της υποψηφιότητα στα Όσκαρ είναι η πρώτη της.
Στην επικοινωνία μαζί της, μας δηλώνει ενθουσιασμένη και μας υπόσχεται να πει κάτι στα ελληνικά, αν κερδίσει το χρυσό αγαλματίδιο.
- Θεωρείτε την υποψηφιότητά σας δικαίωση για τη δουλειά σας;
Δεν σας κρύβω, πως είμαι ενθουσιασμένη, καθώς σίγουρα είναι μια αναγνώριση της δουλειάς μου. Ωστόσο, δεν θα στεναχωρηθώ και πολύ αν χάσω, αρκεί να συνεχιστεί η συνεργασία μου με τους αδελφούς Κοέν. Όσο με θέλουν για συνεργάτη τους, εγώ θα είμαι ευτυχισμένη.
- Πόσο δύσκολο ήταν να σχεδιάσετε τα κοστούμια για ένα γουέστερν;
Πολύ δύσκολο, γιατί διαβάζοντας το σενάριο, ανακάλυψα πως δεν ήξερα και πολλά για την περίοδο του 1870. Υπάρχουν φωτογραφίες και σκίτσα αλλά δεν είναι αρκετά για να καταλάβεις το πνεύμα της εποχής. Έτσι, για 2 μήνες, πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, πήγαινα κάθε απόγευμα στη Βιβλιοθήκη και διάβαζα σχετικά βιβλία προκειμένου να συλλάβω το πνεύμα της εποχής. Ηταν η πρώτη φορά που έκανα τόσο μεγάλη έρευνα για μία δουλειά.

- Φαντάζομαι ότι η δυσκολία για μια ταινία εποχής είναι να συλλάβεις το πνεύμα της;
Ακριβώς. Στα σύγχρονα έργα ξέρεις αμέσως πώς θα είναι τα κοστούμια, ενώ για τις παλιότερες εποχές βασίζεσαι σε ιστορικές αναφορές ή φωτογραφίες, πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη πως συχνά οι άνθρωποι «στήνονται φορώντας τα καλά» τους για μία φωτογραφία, οπότε πραγματικά είναι δύσκολο να αποδώσεις σωστά την εποχή.
- Κι όταν τελικά καταλήγετε με τον σχεδιασμό, πώς προχωράτε;
Διαβάζοντας το σενάριο, έχω φανταστεί τους ήρωες, πώς είναι, πώς κινούνται και τι ρούχα θα έπρεπε να φοράνε. Ετοιμάζω τα σχέδια, τα δείχνω στον σκηνοθέτη και μαζί αποφασίζουμε τι τελικά θα χρειαστούμε.
- Κι όταν βλέπετε το αποτέλεσμα;
Αυτό είναι και το καλύτερο κομμάτι της δουλειάς μου, αυτό που αγαπάω περισσότερο: να βλέπω τους ηθοποιούς να γίνονται ο ήρωας που ενσαρκώνουν, μπαίνοντας στο κοστούμι. Να αλλάζει η στάση του σώματός τους, η συμπεριφορά τους.

- Ποια από τις ταινίες που έχετε κάνει είναι η αγαπημένη σας;
Η ταινία «Πιάσε Με Αν Μπορείς». Μου άρεσε πολύ αυτό το χρώμα των 60ς.