Προβολή Χωρίς τίτλο σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Λιγότερες ληστείες, αλλά παραμένει η ανασφάλεια


Τα στοιχεία της Αστυνομίας για το 2010, δείχνουν ότι το β’ εξάμηνο τα περιστατικά ληστειών και διαρρήξεων μειώθηκαν. Η ανασφάλεια ωστόσο, κυριαρχεί ως συναίσθημα για αρκετούς Ελληνες, ειδικά
όσους ζουν στην Αθήνα.
Στη μείωση της εγκληματικότητας, θεωρείται σημαντική η συμβολή της δίκυκλης αστυνόμευσης (ομάδα ΔΙΑΣ). Πίσω όμως από κάθε ένα στατιστικό νούμερο, ληστείας ή διάρρηξης, βρίσκεται ένας τουλάχιστον άνθρωπος, που ανησυχεί για τη σωματική του ακεραιότητα.
Εν μέσω κρίσης, όπως έδειξε έρευνα της «VPRC», που έγινε για λογαριασμό της ΓΣΕΕ, η εργασιακή ανασφάλεια αναδεικνύεται σε «Νο1» πρόβλημα των εργαζομένων στην Ελλάδα. Παράλληλα, αρκετοί από αυτούς ανησυχούν καθημερινά και για την ίδια τους τη ζωή.
Είναι ενδεικτικό, πως κάποιοι δεν αισθάνονται πλέον ασφαλείς ούτε μέσα στο σπίτι τους, όπου έχουν βρεθεί ακόμη και πρόσωπο με πρόσωπο με διαρρήκτες.
Ανάλογο περιστατικό συνέβη πρόσφατα στην κ. Μπέτυ Νιοτζιβάκη στο σπίτι της στην Κυψέλη (κεντρικά στην Αθήνα). «Το πρωί, αφού είχα ακούσει τον αδερφό μου να φεύγει, μέσα στον ύπνο μου άκουσα το κουδούνι να χτυπά συνεχόμενα. Δεν κατάφερα να σηκωθώ αμέσως. Σηκώθηκα μετά από λίγο. Είχα κλειστά τα παντζούρια και ήταν σκοτεινά, αλλά είδα μία φιγούρα μέσα στο σπίτι και την πόρτα ανοιχτή.
»Νόμιζα ότι ήταν ο αδερφός μου, αλλά διαπίστωσα ότι ήταν ένας ξένος. Αρχισα να φωνάζω σε βοήθεια. Οι γειτόνισσές μου άνοιξαν αμέσως τις πόρτες. Ο διαρρήκτης έφυγε τρέχοντας. Ημουν τυχερή γιατί θα μπορούσε να κρατάει ένα όπλο...», πρόσθεσε.
«Εκτοτε φροντίζω να μην μένω ποτέ μόνη σπίτι. Νιώθω μεγάλη ανασφάλεια ακόμη και σήμερα. Ακόμη και τη μέρα», μας είπε.
«Η Αστυνομία, δεν ήρθε ποτέ. Μου είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Μόνο αν γίνουν και άλλα περιστατικά θα βάλουν κάποιο περιπολικό να περνάει συχνότερα από την περιοχή», κατέληξε.
Ο κ. Βασίλης Παπαδόπουλος, δήλωσε στον «Ε.Κ.» πως «όταν κάποιος έχει μπει μία φορά μέσα στο σπίτι σου, το αίσθημα είναι πέρα από την ανασφάλεια». Ο ίδιος έμενε στην περιοχή Γκύζη (κοντά στην Κυψέλη) και είχε «εμπειρία» διάρρηξης. Ωστόσο, ήταν «τυχερός». Δεν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον διαρρήκτη.
«Οταν ξύπνησα, μεσημέρι, είδα την πόρτα ασφαλείας ανοιχτή. Διαπίστωσα ότι έλειπε ο χαρτοφύλακάς μου. Οπως μου είπαν στην ΕΛ.ΑΣ. κυρίως οι Ρουμάνοι αλλοδαποί ειδικεύονται σε διαρρήξεις. Οποια πόρτα και να βγει, φροντίζουν να είναι ένα βήμα μπροστά», συμπλήρωσε, επισημαίνοντας δυσαρέσκεια των αστυνομικών όταν θέλησε να κάνει μήνυση.
Θύμα απόπειρας διάρρηξης και ο κ. Γιάννης Σταματέλλης, ο οποίος, γυρίζοντας τα ξημερώματα στο σπίτι στη Νέα Σμύρνη (προς τα νότια προάστια), διαπίστωσε ότι το κλειδί δεν γύριζε. «Δεν πρόσεξα αρχικά ότι έλειπε ένα κομμάτι από τον αφαλό και τα σημάδια από κατσαβίδι. Ξύπνησα τον διαχειριστή, ο οποίος με κάποια εργαλεία άνοιξε την πόρτα. Δεν έλειπε τίποτε, αλλά ελάχιστα κοιμήθηκα από την έννοια μου. Αμπάρωσα την πόρτα από μέσα με ό,τι βρήκα. Αλλαξα πόρτα μετά από μερικές μέρες. Αν κάποιος θέλει να μπει θα το κάνει, μου είπαν από την Αστυνομία...», τόνισε.
Στους Αγίους Αναργύρους (δυτικά), αυτά τα περιστατικά, ήταν συνηθισμένα, ωστόσο, πλέον ο Δήμος μισθώνει ιδιωτική εταιρεία ασφάλειας να περιπολεί, όπως μας είπε η κ. Αναστασία Ελευθερίου, που μένει εκεί.
«Εμένα, με είχαν ληστέψει 3 φορές. Τις δύο κάτω από το σπίτι μου. Τη μία στις 19:30 το απόγευμα. Μόλις είχα παρκάρει το αυτοκίνητο και την ώρα που έβγαζα τα κλειδιά από τη μίζα μου έσπασαν ταυτόχρονα τα τζάμια του οδηγού και του συνοδηγού. Μου άρπαξαν την τσάντα από τη θέση δίπλα μου. Εκτοτε φοβάμαι αρκετά», δήλωσε στον «Ε.Κ.».
Θύμα ληστείας έπεσε στην περιοχή Δάφνη (κέντρο προς νότια), η κ. Μαρίζα Θεοδώρου: «Είχα βγει από τη στάση του Μετρό και όπως κάθε βράδυ στις 21:00-21:30 πήγαινα με τα πόδια σπίτι μου. Μία απόσταση 10 λεπτών. Λίγα μέτρα πριν φτάσω, σε κεντρικό δρόμο, με πλησίασαν από πίσω 3 άτομα. Φορούσαν κουκούλες. Ο ένας μου έβαλε μαχαίρι στο λαιμό και με απείλησε να μη μιλήσω. Ευτυχώς μου πήραν μόνο χρήματα, κάρτες, ρολόι και κινητό. Δε με πείραξαν. Μόνο που σκέφτομαι όμως τι θα μπορούσαν να μου είχαν κάνει... Εκανα ένα μήνα να βγω από το σπίτι».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου