Ο ρόλος και η συμβολή της αιρετής Περιφέρειας Πελοποννήσου στην αγροτική ανάπτυξη

Στα προβλήματα αλλά και στις προοπτικές ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου αναφέρεται με ανακοίνωσή της, η παράταξη «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» την οποία υπογράφει ο επικεφαλής του συνδυασμού κ. Θανάσης Πετράκος. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται οι αγρότες της Πελοποννήσου βιώνουν τη συνεχή μείωση του εισοδήματός τους ενώ τα καρτέλ λυμαίνονται την
αγορά. Σύμφωνα με τον κ. Πετράκο για να υπάρξει αναστροφή αυτής της κατάστασης στον αγροτικό τομέα, σημαντικό ρόλο θα πρέπει να παίξουν οι περιφερειακές υπηρεσίες αλλά και οι επιστήμονες.
«Επιβάλλεται άμεσα η αναθεώρηση του οργανογράμματος λειτουργίας της Περιφέρειας, διότι κατά τη γνώμη μας η πρόταση του Υπουργείου είναι αντιαναπτυξιακή», τονίζει η ανακοίνωση της παράταξης.

Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει:

Οι αγρότες και της Πελοποννήσου, όπως και όλης της Ελλάδας, βιώνουν μια τραγική οικονομική κατάσταση. Συγκεκριμένα:
1) Βιώνουν τη συνεχή μείωση του εισοδήματός τους. Το 2010 σε σχέση με το 2009 μειώθηκε περαιτέρω το εισόδημα των Ελλήνων αγροτών όταν την ίδια περίοδο οι αγρότες στις 21 από τις 27 χώρες της Ε.Ε. είδαν να αυξάνεται το εισόδημά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών είναι μειωμένο κατά 33% σε σχέση με το 2006.
2) Τα καρτέλ λυμαίνονται την αγορά και οι αγρότες και οι καταναλωτές υποφέρουν.
3) Η Ε.Ε. μειώνει τον προϋπολογισμό το 2011 για τη γεωργία.
4) Έρχονται «μαύρες μέρες» για τη νέα ΚΑΠ μετά το 2013, διότι οι προτάσεις της Κομισιόν μιλάνε για συρρίκνωση του κοινοτικού προϋπολογισμού, επομένως οι συνέπειές του θα είναι καταστροφικές για την ευρωπαϊκή και ελληνική γεωργία.
5) Βιώνουν αύξηση του κόστους παραγωγής και
6) Έχουμε μείωση της παραγωγής με συνέπεια τη διατροφική εξάρτηση της χώρας.
Για όλα αυτά ευθύνονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνήσεων της χώρας μας, αλλά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. Επομένως απαιτείται αγώνας ενωτικός και μαζικός για να ανατραπούν αυτές οι καταστροφικές πολιτικές σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Τα παραπάνω δείχνουν και το δρόμο για το πώς πρέπει να κινηθεί και η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Πελοποννήσου. Μπορεί και πρέπει να κινηθεί σε πολλά επίπεδα.

1ο επίπεδο

α) Να είναι σταθερός συμπαραστάτης των αγώνων των αγροτών για τα δίκαια αιτήματά τους, αλλά και να παίξει το ρόλο του συντονιστή των διεκδικήσεων των αγροτών.
β) Να διεκδικεί να επηρεάσει τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής για τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
γ) Να διεκδικεί λύσεις στα άμεσα και πιεστικά προβλήματα των γεωργών, των κτηνοτρόφων και των ψαράδων από την κυβέρνηση.
δ) Να διαμορφώσει θέσεις για την αναθεώρηση της ΚΑΠ.

2ο επίπεδο

Να πάρει μέτρα και να ασκήσει δημόσιες πολιτικές που να συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.

3ο επίπεδο

Ρόλος επιστημονικού δυναμικού. Σημαντικός είναι ο ρόλος των υπηρεσιών και των επιστημόνων. Επιβάλλεται άμεσα η αναθεώρηση του οργανογράμματος λειτουργίας της Περιφέρειας, διότι κατά τη γνώμη μας η πρόταση του Υπουργείου είναι αντιαναπτυξιακή. Προτείνουμε:
α) Ανεξάρτητη Διεύθυνση η Κτηνιατρική.
β) Στη Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης να υπάρχει ειδικό τμήμα εγγείων βελτιώσεων.
γ) Να ληφθούν μέτρα για την απλοποίηση των διαδικασιών και τη μείωση της γραφειοκρατίας.

4ο επίπεδο

Συγκρότηση περιφερειακής αγροτικής πολιτικής και κλαδικών πολιτικών για όλα τα βασικά προϊόντα της Περιφέρειας (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ελιές Καλαμών, κρασί, εσπεριδοειδή, σύκα, σταφίδα, φέτα, κτηνοτροφικά προϊόντα κ.λπ.). Για το σκοπό αυτό η παράταξή μας προτείνει τη συγκρότηση και λειτουργία Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής σε περιφερειακό επίπεδο, το οποίο να διαρθρώνεται κλαδικά (επιτροπές για κάθε προϊόν) για να μπορούν να συμμετέχουν στη διαμόρφωση της αγροτικής πολιτικής της Περιφέρειας οι απλοί παραγωγοί.
Η Πελοπόννησος από τη φύση της μπορεί να αναδειχθεί ως κατ’ εξοχήν περιοχή παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων της ελληνικής διατροφής. Η αιρετή Περιφέρεια, αν έχει την πολιτική βούληση, έχοντας ως «σημαία» το εξαιρετικής ποιότητας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, αλλά και τα υπόλοιπα τοπικά αγροτικά προϊόντα, μπορεί να προβάλει και να πουλήσει ένα «καλάθι» τοπικών αγροτικών προϊόντων διεθνώς αναγνωρισμένων και να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα και να πρωτοστατήσει σε δράσεις, που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής και θα ενισχύουν το εισόδημα των αγροτών. Ειδικά για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, με δεδομένα ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι η πρώτη ελαιοπαραγωγός Περιφέρεια της χώρας και δεύτερον έχει ένα μεγάλο όπλο, την απόφαση της UNESCO να αναγνωρίσει μια περιοχή της, την περιοχή της Κορώνης, ως την πρέσβειρα της μεσογειακής διατροφής, προτείνω να εξεταστεί η καθιέρωση ενός ονόματος για όλα τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα της Πελοποννήσου και αυτό να είναι το όνομα «Κορωνέικο».
Η Περιφέρεια πρέπει να αναπτύξει ορισμένες βασικές δράσεις για να βοηθήσει τους αγρότες, όπως:

• Άμεσα πρέπει να ζητήσει:

α) την κατάθεση τροπολογίας για την τροποποίηση του νόμου 3698/2008, που ορίζει τις διαδικασίες αδειοδότησης των κτηνοτροφικών μονάδων, διότι έχουν οδηγηθεί χιλιάδες κτηνοτρόφοι σε αδιέξοδο,
β) την τροποποίηση του ελάχιστου ποσού επενδυομένων κεφαλαίων στην κατεύθυνση ενίσχυσης των μικρών επενδυτών γιατί με τις σημερινές ρυθμίσεις όλοι οι μικροί επενδυτές μένουν έξω.

• η κατασκευή των απαραίτητων έργων υποδομής (εγγειοβελτιωτικά, δρόμοι, ηλεκτροφωτισμός, κ.λπ.) και επιδότηση για την αλλαγή του τρόπου άρδευσης (ορθολογική διαχείριση των υδάτων).
• η δημιουργία ενός νέου τύπου παραγωγικών συνεταιρισμών, με στόχο τη μείωση του κόστους παραγωγής, τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, την αύξηση της τυποποίησης, με τελικό στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των γεωργών, κτηνοτρόφων και ψαράδων.
• η ανάδειξη της Πελοποννήσου ως παγκόσμιου κέντρου του έξτρα παρθένου ελαιολάδου και της ελιάς Καλαμών. Απαιτείται ένα σύνολο μέτρων και δράσεων που θα κατοχυρώνουν την ταυτότητά τους (ζώνες Π.Ο.Π., ολοκληρωμένη διαχείριση, αύξηση βιολογικής καλλιέργειας κ.λπ.), την προστασία του από τα κυκλώματα νοθείας και αισχροκέρδειας, τη βελτίωση των συνθηκών έκθλιψης και αποθήκευσης με παράλληλη πιστοποίησή τους, συντονισμένες ενέργειες για αύξηση της κατανάλωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τη στήριξη των συνεταιρισμών για αύξηση της τυποποίησης.

• η προστασία των ντόπιων ποικιλιών (όπως Μοσχοφίλερο Μαντινείας, Φιλέρι και Ροδίτης Μεσσηνίας, Αγιωργίτικο Νεμέας, μήλα «Πιλαφά Ντελίσιους» Αρκαδίας, ξερά σύκα Μεσσηνίας και Λακωνίας κ.λπ.).
• η ολοκληρωμένη μελέτη για νέες καλλιέργειες, λαμβάνοντας υπόψη και τις κλιματικές αλλαγές.
• η προβολή και αξιοποίηση των αρωματικών φυτών που υπάρχουν στην Πελοπόννησο.
• η δημιουργία δημοπρατηρίων με στόχο το κλείσιμο της ψαλίδας των τιμών από το χωράφι στο ράφι.
• η υποστήριξη των γεωργών και των κτηνοτρόφων μέσα από περιφερειακά προγράμματα «μικρών σχεδίων βελτίωσης».
• η ενημέρωση και των αγροτών και των καταναλωτών.
• ο έλεγχος της αγοράς για να τσακιστούν τα κυκλώματα της νοθείας, των καρτέλ, των «ελληνοποιήσεων» κ.λπ. ώστε να προστατεύονται οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, αλλά και οι καταναλωτές.
• η σύνδεση της πρωτογενούς αγροτικής παραγωγής με τον τουρισμό μέσω της κατοχύρωσης και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του «καλαθιού» των τοπικών προϊόντων, στα πλαίσια της προώθησης της μεσογειακής διατροφής (έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, σύκα, φέτα, κρασί, φρούτα κ.λπ.). Πρέπει να συζητήσουμε αναλυτικά το πώς θα αξιοποιήσουμε τη σημαντικότατη απόφαση της UNESCO, η οποία ανακηρύσσει την Κορώνη ως πρέσβειρα της χώρας για τη Μεσογειακή διατροφή.
• η περιφερειακή αυτοδιοίκηση μπορεί να επιβάλλει να μην υπάρχει χώρος μαζικής εστίασης που να μη χρησιμοποιεί τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα.
• ο καθορισμός χρήσεων γης, π.χ. ζωνών βοσκοτόπων κ.λπ.
• η δημιουργία κέντρου γενετικής βελτίωσης των ζώων, αξιοποιώντας τις παραδοσιακές ποικιλίες της Πελοποννήσου που τείνουν να εκλείψουν.
• η αναδιάρθρωση των εσπεριδοειδών με νέες ποικιλίες, με στόχο την επιμήκυνση της παραγωγής και συνεπώς τη μείωση του κόστους.
• η συμβολή της περιφέρειας στην οργάνωση καταναλωτικών συνεταιρισμών με την ενεργοποίηση των συλλογικών μορφών οργάνωσης των εργαζομένων (σύλλογοι, σωματεία, εργατικά κέντρα, νομαρχιακά τμήματα ΑΔΕΔΥ κ.λπ.).

Όλα τα παραπάνω βέβαια προϋποθέτουν απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα, το οποίο είναι η βάση και αυτό είναι, ποιοι και πόσοι είναι οι πόροι του περιφερειακού προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης και ποιοι και πόσοι είναι οι πόροι για εγγειοβελτιωτικά έργα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διότι «δει δε χρημάτων, και άνευ τούτων ουδὲν έστι γενέσθαι των δεόντων».
Ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης, αν δεν διεκδικήσει η Περιφέρεια να υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις, που θα λειτουργήσουν ως «ατμομηχανή», το τρένο της ανάπτυξης δεν κινείται. Άρα κομβικό σημείο είναι το ύψος του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και οι κατευθύνσεις του.