Έρευνα για τα «χαμένα» παιδιά του Φράνκο

   Την εποχή της δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο υπολογίζεται ότι 300.000 παιδιά απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους αμέσως μετά τη γέννησή τους και δόθηκαν σε ζευγάρια που συνήθως πλήρωναν για να τα υιοθετήσουν, σύμφωνα με τον Ενρίκε Βίλα,
δικηγόρο της Εθνικής Ένωσης Ατόμων που Επηρεάστηκαν από τις Παράνομες Υιοθεσίες (Anadir).
Τώρα, μια οργάνωση που εκπροσωπεί τις οικογένειες 261 «χαμένων» παιδιών που εξαφανίστηκαν από τα νοσοκομεία της χώρας σε διάστημα πέντε δεκαετιών ζητά τη διεξαγωγή έρευνας για τα χιλιάδες «χαμένα παιδιά» από τον γενικό εισαγγελέα της Ισπανίας, Καντίδο Κόντε-Πουμπίδο.
Οι παράνομες υιοθεσίες ξεκίνησαν αμέσως μετά τη νίκη του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο στον Εμφύλιο Πόλεμο του 1936-9.
Εκείνη την εποχή τα παιδιά που γεννιούνταν από πολιτικές κρατούμενες απομακρύνονταν αμέσως από τις μητέρες τους. Η πρακτική αυτή επεκτάθηκε ευρέως κατά τη δικτατορία του Φράνκο (1939-75) και ενδέχεται να συνεχίστηκε μέχρι και τη δεκαετία του 1990, είπε ο Βίλα. Οι περισσότερες υιοθεσίες, πάντως, έγιναν κατά την εικοσαετία 1950-70.
Οι μητέρες πληροφορούνταν ότι τα παιδιά τους είχαν πεθάνει. Το δίκτυο έβρισκε «αγοραστές» που έγραφαν τα βρέφη στο ληξιαρχείο και συχνά η γυναίκα που επρόκειτο να υιοθετήσει προσποιείτο ότι ήταν έγκυος.
Η Anadir κατέθεσε στον εισαγγελέα στοιχεία όπως πλαστά πιστοποιητικά γέννησης, αποτελέσματα εξετάσεων DNA και μαρτυρίες ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και άτομα που είχαν αγοράσει παιδιά.
Η Ένωση δέχεται συνεχώς καταγγελίες από ανθρώπους που υποπτεύονται ή έχουν ανακαλύψει ότι τους είχαν κλέψει από τους βιολογικούς γονείς τους, σύμφωνα με την εφημερίδα El Mundo.
Υπάρχουν, επίσης, γονείς που πίστευαν ότι το παιδί τους είχε πεθάνει και σήμερα υποπτεύονται ότι μπορεί να είναι ζωντανό.
Η Anadir ζητά από την κυβέρνηση να συστήσει μια βάση δεδομένων DNA, ώστε γονείς και παιδιά να μπορέσουν να εντοπίσουν ο ένας τον άλλο.