Τα 20 χρόνια που άλλαξαν την Ελλάδα

Μέσα σε 20 χρόνια, η σύνθεση του πληθυσμού της Ελλάδας άλλαξε. Το 1981 η απογραφή καταμέτρησε μόλις 177.000 αλλοδαπούς που προέρχονταν από δυτικές χώρες (30% ΕΟΚ, 11% Κύπρος, 13% ΗΠΑ, 4% Αυστραλία). Η απογραφή του 2001, όμως, κατέγραψε 762.000, εκ των οποίων το 75% από πρώην ανατολικές χώρες
(κυρίως Αλβανία), 15% από άλλες, τρίτες και μόλις 9% από τις δυτικές χώρες. Σε 20 χρόνια, λοιπόν, οι αλλοδαποί αυξήθηκαν από το 2% του πληθυσμού (1981) στο 7% (2001) και το 2011 εκτιμάται ότι συνιστούν τουλάχιστον το 10%-11%, ποσοστό που αναμένεται να αποτυπωθεί στη φετινή απογραφή.
Το συμπέρασμα; Τα μεταναστευτικά ρεύματα ακολουθούν τη ροή της Ιστορίας. Όχι τυχαία, το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ελλάδα ακολούθησε τις ραγδαίες εξελίξεις στη γειτονική Αλβανία. Το πρώτο κύμα Αλβανών εμφανίζεται το 1991. Σε μικρότερους αριθμούς ακολούθησαν Βούλγαροι, Ρουμάνοι και άλλοι μετανάστες από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολ. Ευρώπης. Το 1997 έρχεται το δεύτερο μεγάλο ρεύμα Αλβανών - με μικρότερους αριθμούς και πάλι από χώρες της Ανατολ. Ευρώπης. Το 2005 ξεκινά η «κάθοδος» της ινδικής υπο-ηπείρου με Πακιστανούς, Μπανγκλαντεσιανούς και λιγότερους Ινδούς. Η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ε.Ε. το 2007 επέτρεψε σε Βούλγαρους και Ρουμάνους να κατέλθουν άφοβα στην Ελλάδα για εργασία. Μαζί τους ήρθαν και τα δίκτυα επαιτείας με Ρουμάνες χωριατοπούλες καθώς και Ρομά από Ρουμανία και Βουλγαρία να περιφέρονται στους δρόμους της πόλης.
Το ελληνικό Κράτος θέσπισε τον πρώτο μεταναστευτικό νόμο το 1998. Αρμόδιος φορέας ορίστηκε ο ΟΑΕΔ που εξέδωσε τη λεγόμενη «πράσινη κάρτα». Τότε νομιμοποιήθηκαν 371.000 μετανάστες. Ο δεύτερος μεταναστευτικός νόμος θεσπίστηκε το 2001 από την τότε υπουργό Εσωτερικών κ. Β. Παπανδρέου, που μετέφερε την αρμοδιότητα των μεταναστών από το Υπουργείο Εργασίας στο Υπουργείο Εσωτερικών. Καθώς το πρόβλημα των μεταναστευτικών νόμων είναι η ασυνέχεια, κάποιοι από τους νομίμους του 1998 απώλεσαν τα δικαιώματά τους.
Τελικά, κατάφεραν να νομιμοποιηθούν μόλις 351.000 αλλοδαποί («παλαιοί» και «νέοι» μαζί). Ο τρίτος μεταναστευτικός νόμος έρχεται το 2005 από τον πρώην υπουργό Εσωτερικών κ. Πρ. Παυλόπουλο. Επέτρεψε τη νομιμοποίηση 180.000 επιπλέον, όσων είχαν ήδη άδεια διαμονής. Το 90% των 180.000 ήταν άνθρωποι που είχαν χάσει την άδεια νομιμότητας με παλαιότερους νόμους. Όμως, ο νόμος Παυλόπουλου αποδείχθηκε ο πληρέστερος των τριών. Είναι ενδεικτικό ότι στα τέλη του 2007 ο αριθμός των νομίμων ανερχόταν σε 630.000.
Το κύριο πρόβλημα του νόμου αυτού είναι η πλήρης εξάρτηση της νομιμότητας από τον αριθμό των ενσήμων. Αυτά, ανάλογα με την ειδικότητα, ανέρχονται σε 200 περίπου ετησίως και 2.600 ευρώ που συνήθως καλείται να καταβάλει ο αλλοδαπός από την τσέπη του, αφού οι εργοδότες αρνούνται. Όμως η οικονομική κρίση που άρχισε το 2008 είχε σαρωτικές επιπτώσεις. Στα τέλη του 2010, οι άδειες διαμονής μετριούνται σε 455.000. Εκκρεμεί η εξέταση 93.000 αιτήσεων, ενώ 60.000 - 80.000 άνθρωποι έχουν απολέσει τη νομιμότητα, σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπ. Εσωτερικών.
ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Ταυτόχρονα με τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, αναπτύχθηκαν και προσφυγικά ρεύματα. Το πρώτο ήταν το 1997-1998 από ανέστιους κυρίως Ιρακινούς. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα φαινόμενα τριτοκοσμικών συνθηκών διαβίωσης στην πρωτεύουσα. Τότε η απελπισία άρχισε να γίνεται φανερή στην πόλη. Πολλοί κοιμούνταν στην πλατεία Κουμουνδούρου ή σε παραπλήσια άθλια οικήματα.