Τρίγωνο των Βερμούδων- η περιοχή του πλανήτη που θεωρείται πως έχει συνδεθεί με τα περισσότερα μυστηριώδη φαινόμενα από οποιαδήποτε άλλη. Από τα εξαφανισμένα πλοία και αεροπλάνα μέχρι τις θεωρίες για την χαμένη Ατλαντίδα
Ακραία καιρικά φαινόμενα που ξεσπούν από τη μια στιγμή στην άλλη, πυξίδες που ο δείκτης τους τρελαίνεται και ξαφνική πυκνή ομίχλη που απειλεί να εξαφανίσει ο,τιδήποτε πλησιάσει. Στο Τρίγωνο των Βερμούδων ή «Τρίγωνο του Διαβόλου» όπως αλλιώς ονομάζεται η λογική μοιάζει κάθε στιγμή να υποτάσσεται στον κίνδυνο.
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
Σαν Τρίγωνο ορίζεται η θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στο Μαϊάμι, το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και φυσικά τα νησιά των Βερμούδων. Σε ευρύτερο πλαίσιο τα νερά της Καραϊβικής ήταν από πολύ παλιά γνωστά τόσο για τις επικίνδυνες φυσικές συνθήκες όσο και για τους αδίστακτους πειρατές που καραδοκούσαν.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Είναι δεδομένο πως στην συγκεκριμένη έκταση ένα πλήθος φαινομένων καθιστά τη ναυσιπλοϊα ιδιαίτερα δύσκολη. Ας τα δούμε αναλυτικότερα.
Αρχικά μεγάλο ρόλο παίζει το γεγονός πως μέσα στα υποθαλάσσια όρια του τριγώνου διέρχεται το γνωστό «ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού». Έχοντας διαφορετική θερμοκρασία και φυσικά χαρακτηριστικά από το υπόλοιπο νερό η συνεχής ροή του μπορεί να προκαλέσει απότομες αλλαγές στα καιρικά δεδομένα εξ'ού και οι ξαφνικές καταιγίδες και οι ισχυροί κυκλώνες που κάθε άλλο παρά σπάνιοι είναι. Μάλιστα κατά τη διάρκειά τους το ύψος των κυμάτων μπορεί να φτάσει τον ιλιγγιώδες νούμερο των 15 μέτρων, το οποίο είναι ικανό να αναποδογυρίσει με ευκολία μικρότερα σκάφη.
Συν τοις άλλοις το βορειοανατολικό μέρος του τριγώνου περιλαμβάνει ένα μέρος της ξακουστής «Θάλασσας των Σαργασσών». Νερά γεμάτα «με λογής παράξενα φυτά», φύκια κατά κύριο λόγο, και μια θανατηφόρα νηνεμία. Οι διηγήσεις των παλιών ναυτικών κάνουν λόγο για ιστιοφόρα που έμπαιναν στη συγκεκριμένη ζώνη και αντιμετώπιζαν μια άπνοια που θα μπορούσε να διαρκέσει και μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν τα πληρώματα να βρίσκουν τραγικό θάνατο από ασιτία. Το φριχτό θέαμα ενός ακυβέρνητου πλοίου γεμάτου σκελετούς εξακολουθεί να στοιχειώνει τις πιο τρομακτικές θαλασσινές ιστορίες.
Ακόμη από το συγκεκριμένο σημείο περνούσε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά, δηλαδή ένας μεσημβρινός ο οποίος μετακινείται όσο μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης(σήμερα βρίσκεται κάπου στο Κόλπο του Μεξικού). Σε αυτό οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα η αντίληψη πως εντός του τριγώνου οι μαγνητικές ανωμαλίες είναι τόσο ισχυρές που έχουν την δυνατότητα να αποπροσανατολίσουν πυξίδες και λοιπά όργανα πλοήγησης.
Τέλος όπως υποστηρίζεται στο βυθό του Τριγώνου υπάρχουν παγιδευμένοι τεράστιοι θύλακες μεθανίου. Όταν αυτό σε ανύποπτη στιγμή απελευθερωθεί και οδηγηθεί στην επιφάνεια μπορεί να ελατώσει την πυκνότητα του νερού και να οδηγήσει σε βύθιση πλοίο που περνάει από το σημείο ή ακόμα και ρίψη αεροπλάνου που πετά χαμηλά (από ανάφλεξη και έκρηξη των κινητήρων).
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΞΕΚΙΝΑ
Είναι αλήθεια πως τη μεγαλύτερη εντύπωση απ'όλα τα παράδοξα που συνέβησαν στο σημείο που εξετάζουμε προξενεί δίχως αμφιβολία η εξαφάνιση της Πτήσης 19 στα τέλη του 1945. Από εκεί και πέρα τόσο τη δεκαετία του 1950 όσο και εκείνη του 1960 το συγκεκριμένο θέμα εξακολούθησε να τυγχάνει προβολής και έρευνας μέσα από βιβλία, διαλέξεις και έρευνες. Αυτό φυσικά συνέτεινε κατά πολύ στην ενίσχυση του μύθου του Τριγώνου των Βερμούδων(όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1964). Όμως ή πραγματική «απογείωση» ήρθε το 1974 με το βιβλίο του Τσαρλς Μπέρλιτζ «The Bermuda Triangle». Στο ανάγνωσμα του Αμερικανού συγγραφέα παρουσιαζόταν με ενδελεχή τρόπο τόσο το μυστήριο της Πτήσης 19 όσο και ένα πλήθος άλλων εξαφανίσεων που συνέβησαν στη περιοχή, ενώ προτείνονταν και κάποιες θεωρίες που επιχειρούσαν να δώσουν πειστικές εξηγήσεις για όσα περίεργα συνέβαιναν . Τα σχεδόν 11 εκατομμύρια αντίτυπα που πουλήθηκαν παγκοσμίως οδήγησαν όπως είναι φυσικό στη γιγάντωση του θρύλου του «Τριγώνου του Διαβόλου».
Ποια ήταν όμως η περιβόητη χαμένη Πτήση 19 πάνω στην οποία κατά πολλούς βασίστηκε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης ιστορίας;
Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Το 1945 μετρούσε 11 μήνες και 5 ημέρες όταν από το Φορτ Λοτερντέιλ της Φλόριντα απογειώθηκε μια μικρή μοίρα τορπιλοπλάνων TBM-3 Avenger του αμερικανικού ναυτικού. Σκοπός τους ήταν να διενεργήσουν μια συνηθισμένη μεσημεριανή περιπολία διάρκειας 2 ωρών(η επιχείρηση ρουτίνας είχε το κωδικό όνομα Πτήση19).
Η ιδιαίτερα καλή μέρα και η εμπειρία των πιλότων που όλοι είχαν πάρει μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο προεξοφλούσαν πως δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα.
Όμως λίγο πριν την ορισμένη ώρα επιστροφής ο πύργος ελέγχου του Φορτ Λοτερντέιλ άρχισε να δέχεται μια σειρά παράξενων μηνυμάτων από τον επικεφαλής των τορπιλοπλάνων γνωστότερο από τα οποία είναι το εξής:
«Δε μπορούμε να βρούμε τη δύση. Όλα είναι λάθος. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε. Ακόμα κι ο ωκεανός δεν είναι όπως θα έπρεπε».
Ορισμένες ακόμη εκπομπές που έδειχναν πως τα μέλη της Πτήσης αντιμετωπίζουν κάποια αδιόρατη απειλή και η επικοινωνία με τους ασυρμάτους που γινόταν ολοένα και δυσκολότερη χωρίς λόγο, οδήγησαν τον πύργο ελέγχου να στείλει ένα περιπολικό υδροπλάνο PBM-5 Martin Mariner προς βοήθεια των Avenger.
Κανένα από τα 6 αεροσκάφη (5 τα αρχικά κι ένα στο τέλος) δεν ξαναέδωσε έκτοτε κάποιο ίχνος. Η συντονισμένη έρευνα των ενόπλων δυνάμεων των Η.Π.Α που διήρκεσε μία ολόκληρη εβδομάδα και κάλυψε μια περιοχή 300 χιλιάδων τετραγωνικών μιλιών δεν κατάφερε να βρει το παραμικρό. Το επίσημο πόρισμα για τα αίτια όπως ήταν φυσικό δεν κατάφερε να δώσει μια πειστική εξήγηση.
Τα επόμενα χρόνια το γεγονός πήρε δυσθεώρητες διαστάσεις που κάποις φορές ξεπέρναγε τα όρια. Στη δεκαετία του 70 κυκλοφόρησε η φήμη πως την επίμαχη μέρα του 1945 κάποιος ραδιοερασιτέχνης είχε καταγράψει μηνύματα από τα χαμένα αεροπλάνα. Μέσα σε αυτά υπήρχε και η ανατριχιαστική φράση:
«Μην έρχεστε πίσω μου, μοιάζουν να είναι από το διάστημα».
Φυσικά η συγκεκριμένη καταγραφή ούτε βρέθηκε ποτέ ούτε αποδείχτηκε πως υπήρξε.
Σήμερα, 65 χρόνια μετά το θλιβερό Δεκεμβριάτικο μεσημέρι και κανείς δεν ξέρει να πει τί συνέβη στα περιπολικά αεροσκάφη και τους πιλότους τους. Όμως πληθαίνουν οι απόψεις όσων πιστεύουν πως αρκετές ανακρίβειες έχουν αναμιχθεί επίτηδες με πραγματικά γεγονότα προκειμένου τα πράγματα να παρουσιάζονται περισσότερο μυστηριώδη απ'ότι αλήθεια είναι.
ΑΛΛΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ
Ο αριθμός των ατυχών περιστατικών στα όρια του Τριγώνου τη τελευταία μισή χιλιετία ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν η εξαφάνιση της αμερικανικής φρεγάτας «Γουάσπ» το 1814 με πλήρωμα 140 ατόμων, του πολεμικού «Σάικλοπς» το 1918 πάνω στο οποίο επέβαιναν 306 ψυχές και του γερμανικού φορτηγού «Ανίτα»(20 χιλιάδων τόνων!) από το οποίο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος το 1973.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Όπως είναι φυσικό υπάρχουν διάφορες γνώμες και αντιλήψεις για το τί γίνεται εντός του «Τριγώνου του Διαβόλου».
Μια αρκετά διαδεδομένη έγκειται στο ότι η χαμένη Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού, ανάμεσα στο κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ άρα κάτω από το Τρίγωνο. Η χαμένη ήπειρος που «κοιμάται» κάτω από τα γαλάζια ταραγμένα νερά κάπου κάπου «ξυπνά» και απελευθερώνει τεράστια ποσά ενέργειας τα οποία στην πορεία τους προς την επιφάνεια μπορούν να εξαφανίσουν ολοκληρωτικά όποιο άτυχο πλεούμενο η αεροπλάνο περνά από το σημείο. Όχι μακρυά από αυτήν την άποψη βρίσκονται άλλες τοποθετήσεις κατά τις οποίες στην περιοχή υπάρχει μια πύλη προς μια άλλη διάσταση η οποία εμφανίζεται απότομα και «καταπίνει» τα περαστικά καράβια ενώ άλλοι κάνουν λόγο για εξωγήινους που απαγάγουν τα πληρώματα...
Οι αρνητές των ανεξήγητων από την άλλη υποστηρίζουν πως σε αυτή τη περιοχή δεν συμβαίνει τίποτα το περίεργο. Απλώς πρόκειται για ένα από τα μη ασφαλή μέρη του πλανήτη πάνω στο οποίο στήθηκε περίτεχνα ένα φάσμα μυστηρίου. Στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων τους συμπεριλαμβάνεται μια επιστημονικά μελέτη η οποία έφτασε στο συμπέρασμα πως ανάμεσα στις Αζόρες και την Πορτογαλία ιστορικά έχει σημειωθεί ο ίδιος αριθμός ναυαγίων με το Τρίγωνο. Ακόμα επικαλούνται το πρόγραμμα Magnet του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού το οποίο παρακολουθεί για 50 χρόνια τη διαμόρφωση του Γήινου μαγνητικού πεδίου στους ωκεανούς και δεν έχει παρατηρήσει καμιά μαγνητική ανωμαλία στα όρια του Τριγώνου. Τέλος τα λεγόμενά τους ενισχύονται από τα στατιστικά του ασφαλιστικού οργανισμού «Λόιντς» του Λονδίνου σύμφωνα με τα οποία απλούστατα στη περιοχή ΔΕΝ συμβαίνουν περισσότερα ατυχήματα απ'οπουδήποτε αλλού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το «Τρίγωνο των Βερμούδων» πλέον δεν προκαλεί το τρόμο των ναυτικών. Θεωρείται απλά μια πιθανώς επικίνδυνη περιοχή λόγω καιρού όπως τόσες άλλες στον κόσμο που απλά έγινε γνωστή εξαιτίας της ανθρώπινης ματαιόδοξης τάσης να υποτιμά τη φύση και όταν το πληρώνει να το θεωρεί ανεξήγητο.
Από την αντίθετη όψη του νομίσματος πάλι ποιος μπορεί να είναι σίγουρος πως ακόμη κι αν υπάρχουν αποδείξεις πως κάτι υπερφυσικό υπάρχει στην περιοχή αυτές θα ήταν γνωστές στο ευρύ κοινό;
Προφανώς οι απαντήσεις βρίσκονται κρυμμένες στις υποθετικές οξείες ή αμβλείες γωνίες του τρόπου με τον οποίο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τα πράγματα γύρω του.
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
Σαν Τρίγωνο ορίζεται η θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στο Μαϊάμι, το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και φυσικά τα νησιά των Βερμούδων. Σε ευρύτερο πλαίσιο τα νερά της Καραϊβικής ήταν από πολύ παλιά γνωστά τόσο για τις επικίνδυνες φυσικές συνθήκες όσο και για τους αδίστακτους πειρατές που καραδοκούσαν.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Είναι δεδομένο πως στην συγκεκριμένη έκταση ένα πλήθος φαινομένων καθιστά τη ναυσιπλοϊα ιδιαίτερα δύσκολη. Ας τα δούμε αναλυτικότερα.
Αρχικά μεγάλο ρόλο παίζει το γεγονός πως μέσα στα υποθαλάσσια όρια του τριγώνου διέρχεται το γνωστό «ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού». Έχοντας διαφορετική θερμοκρασία και φυσικά χαρακτηριστικά από το υπόλοιπο νερό η συνεχής ροή του μπορεί να προκαλέσει απότομες αλλαγές στα καιρικά δεδομένα εξ'ού και οι ξαφνικές καταιγίδες και οι ισχυροί κυκλώνες που κάθε άλλο παρά σπάνιοι είναι. Μάλιστα κατά τη διάρκειά τους το ύψος των κυμάτων μπορεί να φτάσει τον ιλιγγιώδες νούμερο των 15 μέτρων, το οποίο είναι ικανό να αναποδογυρίσει με ευκολία μικρότερα σκάφη.
Συν τοις άλλοις το βορειοανατολικό μέρος του τριγώνου περιλαμβάνει ένα μέρος της ξακουστής «Θάλασσας των Σαργασσών». Νερά γεμάτα «με λογής παράξενα φυτά», φύκια κατά κύριο λόγο, και μια θανατηφόρα νηνεμία. Οι διηγήσεις των παλιών ναυτικών κάνουν λόγο για ιστιοφόρα που έμπαιναν στη συγκεκριμένη ζώνη και αντιμετώπιζαν μια άπνοια που θα μπορούσε να διαρκέσει και μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν τα πληρώματα να βρίσκουν τραγικό θάνατο από ασιτία. Το φριχτό θέαμα ενός ακυβέρνητου πλοίου γεμάτου σκελετούς εξακολουθεί να στοιχειώνει τις πιο τρομακτικές θαλασσινές ιστορίες.
Ακόμη από το συγκεκριμένο σημείο περνούσε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες η γραμμή μηδενικής απόκλισης του μαγνητικού από το γεωγραφικό Βορά, δηλαδή ένας μεσημβρινός ο οποίος μετακινείται όσο μετακινούνται και οι μαγνητικοί πόλοι της Γης(σήμερα βρίσκεται κάπου στο Κόλπο του Μεξικού). Σε αυτό οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα η αντίληψη πως εντός του τριγώνου οι μαγνητικές ανωμαλίες είναι τόσο ισχυρές που έχουν την δυνατότητα να αποπροσανατολίσουν πυξίδες και λοιπά όργανα πλοήγησης.
Τέλος όπως υποστηρίζεται στο βυθό του Τριγώνου υπάρχουν παγιδευμένοι τεράστιοι θύλακες μεθανίου. Όταν αυτό σε ανύποπτη στιγμή απελευθερωθεί και οδηγηθεί στην επιφάνεια μπορεί να ελατώσει την πυκνότητα του νερού και να οδηγήσει σε βύθιση πλοίο που περνάει από το σημείο ή ακόμα και ρίψη αεροπλάνου που πετά χαμηλά (από ανάφλεξη και έκρηξη των κινητήρων).
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΞΕΚΙΝΑ
Είναι αλήθεια πως τη μεγαλύτερη εντύπωση απ'όλα τα παράδοξα που συνέβησαν στο σημείο που εξετάζουμε προξενεί δίχως αμφιβολία η εξαφάνιση της Πτήσης 19 στα τέλη του 1945. Από εκεί και πέρα τόσο τη δεκαετία του 1950 όσο και εκείνη του 1960 το συγκεκριμένο θέμα εξακολούθησε να τυγχάνει προβολής και έρευνας μέσα από βιβλία, διαλέξεις και έρευνες. Αυτό φυσικά συνέτεινε κατά πολύ στην ενίσχυση του μύθου του Τριγώνου των Βερμούδων(όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1964). Όμως ή πραγματική «απογείωση» ήρθε το 1974 με το βιβλίο του Τσαρλς Μπέρλιτζ «The Bermuda Triangle». Στο ανάγνωσμα του Αμερικανού συγγραφέα παρουσιαζόταν με ενδελεχή τρόπο τόσο το μυστήριο της Πτήσης 19 όσο και ένα πλήθος άλλων εξαφανίσεων που συνέβησαν στη περιοχή, ενώ προτείνονταν και κάποιες θεωρίες που επιχειρούσαν να δώσουν πειστικές εξηγήσεις για όσα περίεργα συνέβαιναν . Τα σχεδόν 11 εκατομμύρια αντίτυπα που πουλήθηκαν παγκοσμίως οδήγησαν όπως είναι φυσικό στη γιγάντωση του θρύλου του «Τριγώνου του Διαβόλου».
Ποια ήταν όμως η περιβόητη χαμένη Πτήση 19 πάνω στην οποία κατά πολλούς βασίστηκε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης ιστορίας;
Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Το 1945 μετρούσε 11 μήνες και 5 ημέρες όταν από το Φορτ Λοτερντέιλ της Φλόριντα απογειώθηκε μια μικρή μοίρα τορπιλοπλάνων TBM-3 Avenger του αμερικανικού ναυτικού. Σκοπός τους ήταν να διενεργήσουν μια συνηθισμένη μεσημεριανή περιπολία διάρκειας 2 ωρών(η επιχείρηση ρουτίνας είχε το κωδικό όνομα Πτήση19).
Η ιδιαίτερα καλή μέρα και η εμπειρία των πιλότων που όλοι είχαν πάρει μέρος στον Δεύτερο Παγκόσμιο προεξοφλούσαν πως δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα.
Όμως λίγο πριν την ορισμένη ώρα επιστροφής ο πύργος ελέγχου του Φορτ Λοτερντέιλ άρχισε να δέχεται μια σειρά παράξενων μηνυμάτων από τον επικεφαλής των τορπιλοπλάνων γνωστότερο από τα οποία είναι το εξής:
«Δε μπορούμε να βρούμε τη δύση. Όλα είναι λάθος. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για οτιδήποτε. Ακόμα κι ο ωκεανός δεν είναι όπως θα έπρεπε».
Ορισμένες ακόμη εκπομπές που έδειχναν πως τα μέλη της Πτήσης αντιμετωπίζουν κάποια αδιόρατη απειλή και η επικοινωνία με τους ασυρμάτους που γινόταν ολοένα και δυσκολότερη χωρίς λόγο, οδήγησαν τον πύργο ελέγχου να στείλει ένα περιπολικό υδροπλάνο PBM-5 Martin Mariner προς βοήθεια των Avenger.
Κανένα από τα 6 αεροσκάφη (5 τα αρχικά κι ένα στο τέλος) δεν ξαναέδωσε έκτοτε κάποιο ίχνος. Η συντονισμένη έρευνα των ενόπλων δυνάμεων των Η.Π.Α που διήρκεσε μία ολόκληρη εβδομάδα και κάλυψε μια περιοχή 300 χιλιάδων τετραγωνικών μιλιών δεν κατάφερε να βρει το παραμικρό. Το επίσημο πόρισμα για τα αίτια όπως ήταν φυσικό δεν κατάφερε να δώσει μια πειστική εξήγηση.
Τα επόμενα χρόνια το γεγονός πήρε δυσθεώρητες διαστάσεις που κάποις φορές ξεπέρναγε τα όρια. Στη δεκαετία του 70 κυκλοφόρησε η φήμη πως την επίμαχη μέρα του 1945 κάποιος ραδιοερασιτέχνης είχε καταγράψει μηνύματα από τα χαμένα αεροπλάνα. Μέσα σε αυτά υπήρχε και η ανατριχιαστική φράση:
«Μην έρχεστε πίσω μου, μοιάζουν να είναι από το διάστημα».
Φυσικά η συγκεκριμένη καταγραφή ούτε βρέθηκε ποτέ ούτε αποδείχτηκε πως υπήρξε.
Σήμερα, 65 χρόνια μετά το θλιβερό Δεκεμβριάτικο μεσημέρι και κανείς δεν ξέρει να πει τί συνέβη στα περιπολικά αεροσκάφη και τους πιλότους τους. Όμως πληθαίνουν οι απόψεις όσων πιστεύουν πως αρκετές ανακρίβειες έχουν αναμιχθεί επίτηδες με πραγματικά γεγονότα προκειμένου τα πράγματα να παρουσιάζονται περισσότερο μυστηριώδη απ'ότι αλήθεια είναι.
ΑΛΛΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ
Ο αριθμός των ατυχών περιστατικών στα όρια του Τριγώνου τη τελευταία μισή χιλιετία ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν η εξαφάνιση της αμερικανικής φρεγάτας «Γουάσπ» το 1814 με πλήρωμα 140 ατόμων, του πολεμικού «Σάικλοπς» το 1918 πάνω στο οποίο επέβαιναν 306 ψυχές και του γερμανικού φορτηγού «Ανίτα»(20 χιλιάδων τόνων!) από το οποίο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος το 1973.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Όπως είναι φυσικό υπάρχουν διάφορες γνώμες και αντιλήψεις για το τί γίνεται εντός του «Τριγώνου του Διαβόλου».
Μια αρκετά διαδεδομένη έγκειται στο ότι η χαμένη Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού, ανάμεσα στο κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ άρα κάτω από το Τρίγωνο. Η χαμένη ήπειρος που «κοιμάται» κάτω από τα γαλάζια ταραγμένα νερά κάπου κάπου «ξυπνά» και απελευθερώνει τεράστια ποσά ενέργειας τα οποία στην πορεία τους προς την επιφάνεια μπορούν να εξαφανίσουν ολοκληρωτικά όποιο άτυχο πλεούμενο η αεροπλάνο περνά από το σημείο. Όχι μακρυά από αυτήν την άποψη βρίσκονται άλλες τοποθετήσεις κατά τις οποίες στην περιοχή υπάρχει μια πύλη προς μια άλλη διάσταση η οποία εμφανίζεται απότομα και «καταπίνει» τα περαστικά καράβια ενώ άλλοι κάνουν λόγο για εξωγήινους που απαγάγουν τα πληρώματα...
Οι αρνητές των ανεξήγητων από την άλλη υποστηρίζουν πως σε αυτή τη περιοχή δεν συμβαίνει τίποτα το περίεργο. Απλώς πρόκειται για ένα από τα μη ασφαλή μέρη του πλανήτη πάνω στο οποίο στήθηκε περίτεχνα ένα φάσμα μυστηρίου. Στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων τους συμπεριλαμβάνεται μια επιστημονικά μελέτη η οποία έφτασε στο συμπέρασμα πως ανάμεσα στις Αζόρες και την Πορτογαλία ιστορικά έχει σημειωθεί ο ίδιος αριθμός ναυαγίων με το Τρίγωνο. Ακόμα επικαλούνται το πρόγραμμα Magnet του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού το οποίο παρακολουθεί για 50 χρόνια τη διαμόρφωση του Γήινου μαγνητικού πεδίου στους ωκεανούς και δεν έχει παρατηρήσει καμιά μαγνητική ανωμαλία στα όρια του Τριγώνου. Τέλος τα λεγόμενά τους ενισχύονται από τα στατιστικά του ασφαλιστικού οργανισμού «Λόιντς» του Λονδίνου σύμφωνα με τα οποία απλούστατα στη περιοχή ΔΕΝ συμβαίνουν περισσότερα ατυχήματα απ'οπουδήποτε αλλού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το «Τρίγωνο των Βερμούδων» πλέον δεν προκαλεί το τρόμο των ναυτικών. Θεωρείται απλά μια πιθανώς επικίνδυνη περιοχή λόγω καιρού όπως τόσες άλλες στον κόσμο που απλά έγινε γνωστή εξαιτίας της ανθρώπινης ματαιόδοξης τάσης να υποτιμά τη φύση και όταν το πληρώνει να το θεωρεί ανεξήγητο.
Από την αντίθετη όψη του νομίσματος πάλι ποιος μπορεί να είναι σίγουρος πως ακόμη κι αν υπάρχουν αποδείξεις πως κάτι υπερφυσικό υπάρχει στην περιοχή αυτές θα ήταν γνωστές στο ευρύ κοινό;
Προφανώς οι απαντήσεις βρίσκονται κρυμμένες στις υποθετικές οξείες ή αμβλείες γωνίες του τρόπου με τον οποίο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τα πράγματα γύρω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου