Στην προσπάθεια να μη μετατραπεί το ευρώ από επίτευγμα της ΕΕ σε αιτία διάλυσής της, ίσως κανείς άλλος Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν έχει τόση πίεση να επιδείξει ηγετικές ικανότητες ή δεν βρίσκεται υπό συνεχή έλεγχο για τις αποφάσεις του, πέρα από την Γερμανίδα καγκελάριο, Αγγελα Μέρκελ.
Πρόσφατα μόνο, από τη μία στεκόταν δίπλα στον πρόεδρο Ομπάμα ως ισχυρή ηγέτιδα και από την άλλη δίπλα στον Γάλλο πρόεδρο, Σαρκοζί, ανακοινώνοντας την υποχώρηση από τη σκληρή στάση για τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών σε διάσωση της Ελλάδας.«Ο ‘ισολογισμός’ είναι τραγικός», ανέφερε για την πολιτική της κ. Μέρκελ, ο αρθρογράφος Ντάνιελ Μπράσλερ της «Suddeutsche Zeitung» καταδεικνύοντας το κλίμα που επικρατεί στη Γερμανία.
«Η Μέρκελ αποτυγχάνει να διασφαλίσει τις απαιτήσεις της Γερμανίας στην Ευρώπη και δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη στήριξη των Γερμανών στη διάσωση του ευρώ», πρόσθεσε.
Οι φορολογούμενοι της χώρας της δε νιώθουν ως ο ηγετικός λαός της Ευρώπης, αλλά ως αυτοί που πρέπει να πληρώνουν για τη διάσωση πιο φτωχών κρατών. Για κάποιους άλλους δεν είναι θέμα μόνο της κ. Μέρκελ.
Ο αρθρογράφος, Αντρέα Σέιμπελ, έγραψε στη συντηρητική «Die Welt», πως «η Γερμανία και η Γαλλία, χρειάζονται η μία την άλλη. Αλλά μιλάνε με την πλάτη γυρισμένη ο ένας στον άλλο. Αυτός δεν είναι τρόπος για να υπάρξει λύση στο ελληνικό πρόβλημα».
Υπάρχουν και θέματα όμως στην εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, με κάποιους αναλυτές, όπως ο καθηγητής Ιστορίας, Χάινριχ Αύγουστος Βίνκλερ, που της καταλογίζουν λάθη στο χειρισμό της κρίσης στη Λιβύη, που δυσαρέστησε Δυτικούς συμμάχους. Εκανε κινήσεις που κατέδειξαν ότι δίνει προτεραιότητα στην «εγχώρια πολιτική», έχοντας ως προηγούμενο την αντίδραση για την αποστολή Γερμανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν.
Μη ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συμμάχων τους, οι Γερμανοί ηγέτες «δεν εκτίμησαν σωστά τον απόηχο που θα είχε αυτό στην άποψη των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων για τη Γερμανία», υποστήριξε ο ίδιος.
Τα παραπάνω έχουν αφήσει μία αίσθηση πως το Βερολίνο, ακολουθεί μία διαφορετική πολιτική, χωρίς να υπολογίζει την Ευρώπη, επισήμανε.
Μετά την επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Ουάσιγκτον, άρχισε μία διόρθωση της εικόνας. Ο υπουργός Εξωτερικών, Γκουίντο Βεστερβέλε, ταξίδεψε στη Βεγγάζη και προσέφερε την αναγνώριση της Γερμανίας στους επαναστάτες ως τους «νόμιμους εκπροσώπους του λαού των Λιβύων».
Λίγες μέρες νωρίτερα, ο υπουργός Αμυνας, Τόμας ντε Μεζιέ, είπε ότι η Γερμανία ίσως στείλει στρατεύματα να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της χώρας, μετά την εποχή Καντάφι.
«Οι Γερμανοί, κάνουν τη δική τους υποχώρηση», ανέφερε ο κ. Γκέρο Νέουγκεμπάουερ, πολιτικός επιστήμονας στο Βερολίνο. «Ο τρόπος τους ως τώρα είναι αδιέξοδο. Και είδαν που τελειώνει. Ετσι, με μικρά βήματα, αλλάζουν κατεύθυνση και τελικά θα φτάσουν εκεί από όπου ξεκίνησαν», υποστήριξε.
Οσο για την κ. Μέρκελ, έχοντας εκλογές το 2013, αντιμετωπίζει την αυξανόμενη πίεση από τον κυβερνητικό της συνασπισμό για κάποιες από τις πολιτικές που ακολούθησε. Η ίδια, φέρεται ισχυρή στο εξωτερικό, αλλά τελικά έχει προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας. Και τελικά, η κρίση χρέους στην Ευρώπη, συνεχίζει να σιγοκαίει, τελικά μπορεί να ανάψει πυρκαγιά σε όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου