Σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων για τους ρύπους

H γεωγραφική απομόνωση της Αυστραλίας από τον υπόλοιπο κόσμο ποτέ δεν ήταν ίσως τόσο εμφανής όσο τώρα, που το θέμα των κλιματικών αλλαγών απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη και η ανάγκη
μείωσης των ατμοσφαιρικών ρύπων είναι ευρέως αποδεκτή.
Πολλοί -από το εξωτερικό- που επισκέπτονται την Αυστραλία, διαπιστώνουν με έκπληξη ότι, όχι μόνο αμφισβητούνται οι συνέπειες από την επίδραση των ρύπων, αλλά ακόμη και οι επιστημονικές έρευνες όσον αφορά τις κλιματολογικές τάσεις.
Το μεγάλο θέμα των ημερών είναι ο φόρος ρύπων που προτίθεται να επιβάλει από τον Ιούλιο του 2012 η Τζούλια Γκίλαρντ και θίγει άμεσα μεγάλα συμφέροντα.
Θα πρέπει να ειπωθεί σ’ αυτό το σημείο ότι η Αυστραλία δεν είναι η πρώτη χώρα που θα καταφύγει στο μέτρο αυτό, όπως ισχυρίζεται μεγάλο μέρος του επιχειρηματικού κόσμου. Δεν είναι εκείνη που θα ‘δώσει πρώτη το καλό παράδειγμα’, για να ακολουθήσουν και οι άλλοι.
Ο φόρος διοξειδίου του άνθρακα εφαρμόστηκε στο εξωτερικό πριν σχεδόν δύο δεκαετίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει θέσει σ’ εφαρμογή το πρόγραμμα αυτό από το 1990, είχε το 2009 μειώσει τους ρύπους κατά 16%, ενώ, ταυτόχρονα, η οικονομία της αναπτύχθηκε κατά 40%.
Να τονιστεί ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του κόσμου, ευθύνεται μόνο για 14% των ατμοσφαιρικών ρύπων της υφηλίου. Στην κορυφή βρίσκεται η Κίνα με 22% και ακολουθούν οι ΗΠΑ με 20%. Αυτό, δε, σημαίνει ότι η Κίνα δεν έχει λάβει τα μέτρα της. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια επέτυχε να ελαττώσει τους ρύπους κατά 20%, ενώ έχει δεσμευτεί σε περαιτέρω μέτρα, όπως είναι η αύξηση ανακυκλωμένης ενέργειας από 8% σε 11,4% μέχρι το 2015. Στην Αυστραλία η ανακύκλωση ενέργειας μετά βίας αγγίζει το 5%.
Στις ΗΠΑ, 10 Πολιτείες εφαρμόζουν ήδη πρόγραμμα ελάττωσης των ρύπων, ενώ η Καλιφόρνια η οποία συγκαταλέγεται μεταξύ των δέκα πλουσιοτέρων οικονομιών του κόσμου, πρόκειται να επιβάλει φόρο διοξειδίου του άνθρακα από τον ερχόμενο χρόνο.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η Αυστραλία φαίνεται μια αναποφάσιστη χώρα.
Να σημειωθεί ότι η επίδραση στις κλιματικές αλλαγές, εξαρτάται κυρίως από τις αποφάσεις των 20 πιο αναπτυγμένων χωρών, δεδομένου ότι οι χώρες που είναι έξω από το γκρουπ αυτό και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ευθύνονται παρά μόνο για το ένα πέμπτο της παραγωγής ατμοσφαιρικών ρύπων στην υφήλιο.
Να πούμε, επίσης, ότι από τις 14 χώρες που παράγουν περισσότερους ρύπους από την Αυστραλία, πολύ λίγες κάνουν λιγότερα για την ελάττωσή τους.
Κατά συνέπεια, αν μια πλούσια αναπτυγμένη χώρα αδρανεί το σήμα που μεταδίδει στις πυκνοκατοικημένες αναπτυσσόμενες χώρες εμποδίζει την παγκόσμια πρωτοβουλία.
Το επιχείρημα που προβάλλουν πολλοί είναι ‘γιατί η Αυστραλία να θέλει να κρατά τη σημαία, να είναι μπροστά από τις άλλες χώρες, όταν η ίδια ευθύνεται μόνο για ένα μικρό μέρος των ατμοσφαιρικών ρύπων της υφηλίου’;
H αντιμετώπιση, όμως, των κλιματικών αλλαγών δεν θα πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο σε οικονομικά συμφέροντα δεδομένου ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια οικονομική πρόκληση.
Το ότι «η ουρά δεν μπορεί να κινήσει το σκυλί του κόσμου» στο θέμα του φόρου ρύπανσης, είναι μια άστοχη μεταφορά.