Βρέθηκε το «ναυάγιο Μοροζίνι»

 Η μια από τις δύο χαμένες γαλέρες του Φραντσέσκο Μοροζίνι που ναυάγησαν ανοικτά του νησιού μας, μεταφέροντας τα κειμήλια από τον Χάνδακα λίγο πριν η πρωτεύουσα της Κρήτης πέσει στα χέρια των Τούρκων
μετά την αυλαία της πλέον μακροχρόνιας πολιορκίας που έχει καταγράψει η ιστορία, εντοπίστηκε και οι επιστήμονες αναρριγούν στη σκέψη και μόνο των γνώσεων που περιμένουν τους ανασκαφείς της Εφορίας Ενάλιων Αρχαιοτήτων που θα πιάσουν δουλειά από την ερχόμενη Δευτέρα.
Οι ιστορικές μαρτυρίες για το περιεχόμενο των γαλερών προκαλούν συγκίνηση και δέος, καθώς μέσα σε αυτές υπήρχαν κειμήλια, ιερά λείψανα, αρχειακό υλικό, πολύτιμα σκεύη και έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας που βρίσκονταν στις εκκλησίες, τα μοναστήρια και τα δημόσια κτήρια του Χάνδακα, της πόλης που σήμερα φέρει το όνομα Ηράκλειο.
Το «ναυάγιο Μοροζίνι», όπως το έχουν ήδη βαφτίσει οι ειδικοί παραπέμποντας στον τελευταίο υπερασπιστή του Χάνδακα και αρχιτέκτονα της συνθήκης με τους Τούρκους, που επέτρεψε την ασφαλή απομάκρυνση του πληθυσμού της πόλης, των κειμηλίων και των αρχείων του, πριν παραδώσει το Χάνδακα στα χέρια τους, εντοπίστηκε τυχαία κατά τις εργασίες πόντισης καλωδίου οπτικών ινών από ισραηλινό σκάφος, σε τοποθεσία που για ευνόητους λόγους κρατείται μυστική.
Σύμφωνα πάντως με ασφαλείς πληροφορίες, αυτή βρίσκεται ανατολικά των Κυθήρων. Οι ωκεανογράφοι του σκάφους αναγνώρισαν την ύπαρξη ναυαγίου και ενημέρωσαν, ως όφειλαν, τις ελληνικές Αρχές οι οποίες έδωσαν εντολή στο Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών να αποστείλει το βαθυσκάφος του από την Κρήτη για την «αναγνώριση εδάφους».
Οι πρώτες εικόνες από το ROV εστάλησαν στην Εφορία Εναλίων η οποία συνέκρινε τα πρώτα δεδομένα με τις ιστορικές μαρτυρίες, ταυτίζοντας το πλοίο με μια από τις γαλέρες του Μοροζίνι. Υπό άκρα μυστικότητα, πραγματοποιήθηκε μια πρώτη κατάδυση στο σημείο όπου οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν την ανακάλυψη χάρις σε ένα κανόνι το οποίο ανέγραφε το χαρακτηρισμό «Serenissima», που παραπέμπει στη Βενετία, το όνομα «Maria Pinta» και τη χρονολογία 1660. Χάρις στην άμεση συνδρομή του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας και του Μουσείου Correr της πόλης έγινε δυνατή η αναγνώριση του πλοίου, μιας τυπικής βενετσιάνικης γαλέρας, η οποία είχε ναυπηγηθεί στη Γαληνότατη εκείνη τη χρονολογία και είχε αποσταλεί στην Κρήτη το 1665.
Αιώνια μυστικά
Κάπως έτσι το σκουριασμένο λουκέτο του χρόνου έσπασε ανοικτά της Κρήτης στα βάθη του πελάγους. Αρχικά τα «μάτια» των επιστημόνων «είδαν» μέσα από τις οθόνες του βαθυσκάφους τα ίχνη στο βυθό από το φορτίο που μετέφερε το ναυάγιο. Καθώς προσέγγιζαν το χώρο που είχαν μετατρέψει σε φωλιά εκατοντάδες θαλάσσια είδη, είδαν το παραπέτασμα της ιστορίας να ανοίγει αργά, αργά και να δίνει τις πρώτες ενδείξεις που αργότερα έγιναν αποδείξεις για το θησαυρό που χάθηκε αλλά δε λησμονήθηκε, γυρίζοντας τους δείκτες του ρολογιού του χρόνου αιώνες πίσω. Στο λυκόφως του Χάνδακα στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1669... Είδη καθημερινής χρήσης όπως μεταλλικά αγγεία στο βυθό, σκουριασμένα σεντούκια και σωροί από βόλια για τα κανόνια.
Οι πρώτες αναγνωριστικές καταδύσεις έγιναν, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «Νέας Κρήτης», στις αρχές της εβδομάδας και αναμένεται να συνεχιστούν τις επόμενες ημέρες αν το επιτρέψει ο καιρός. Ηδη έχουν ανασυρθεί κάποια από τα αντικείμενα που συντηρούνται στα εργαστήρια της Εφορίας Εναλίων στην Αθήνα.