«Η κλίκα των ανδρών είναι παντοδύναμη»

Την Τρίτη εορτάστηκε για άλλη μία φορά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θεσμός που φέτος έκλεισε 100 χρόνια ζωής.

Η Αυστραλία είναι από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου όπου και
οι τρεις αρχηγοί της χώρας, ο τυπικός αρχηγός που είναι ο βασιλιάς, ο γενικός κυβερνήτης και ο πρωθυπουργός είναι γυναίκες.

Ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, σε δηλώσεις της η γενική κυβερνήτης Κουεντίν Μπράις, αναφέρθηκε στο θέμα της άνισης εκπροσώπησης γυναικών σε ηγετικές επιχειρηματικές θέσεις καλώντας την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τη στρατηγική της Θετικής Δράσης (Αffirmative Action) έτσι ώστε ο νόμος τελικά να βάλει τέλος στην ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

«Η κλίκα των ανδρών που αυτή τη στιγμή διοικεί επιχειρήσεις και οργανισμούς είναι παντοδύναμη και κανένας από αυτούς δεν πρόκειται να αφήσει την εξουσία και τα προνόμιά του για να επιτρέψει σε γυναίκες που έχουν τα ίδια προσόντα με αυτούς να καταλάβουν θέσεις εξουσίας» είπε η κ. Μπράις, προσθέτοντας ότι είναι της άποψης ότι η θετική δράση είναι ο μόνος τρόπος για να καταφέρουν οι γυναίκες να φτάσουν στις υψηλότερες θέσεις μεγάλων επιχειρήσεων.

Παρά το γεγονός ότι το περιεχόμενο των δηλώσεων της κ. Μπράις αποδέχθηκε θετικά κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εκφράζονται φόβοι ότι η επέμβαση της γενικής Κκυβερνήτη σε ένα θέμα που θεωρείται πολιτικό, μπορεί να θεωρηθεί ως εμπλοκή της στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής.

Μετά τις δηλώσεις της γενικής κυβερνήτη, το υψηλόβαθμο στέλεχος της αντιπολίτευσης κ. Τζο Χόκι, έσπευσε να δηλώσει η θετική δράση είναι απαραίτητη ώστε το ποσοστό των γυναικών σε υψηλόβαθμες θέσεις να φτάσει τουλάχιστον το 30%. «Το κοινοβούλιο πρέπει να βάλει τέλος σε αυτήν την κατάφορη ανισότητα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Χόκι, στην εκπομπή Q&A του εθνικού Δικτύου ABC, τη Δευτέρα το βράδυ. Την άποψη της κ. Μπράις έσπευσε να στηρίξει και η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, αυτό που ισχύει σήμερα στον επιχειρηματικό κόσμο είναι ότι μόνο ένα 3% των υψηλόβαθμων στελεχών στις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, είναι γυναίκες.

Η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων δεν εντοπίζεται, όμως, μόνο στις 200 μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Πρόσφατα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι οι μισθοί των γυναικών είναι κατά 16% μικρότεροι από αυτούς των ανδρών, έστω και αν το έργο που παράγουν και τα προσόντα τους είναι τα ίδια. Η μεγαλύτερη ανισότητα όσον αφορά την αμοιβή ανδρών και γυναικών παρατηρείται στον οικονομικό τομέα όπου οι γυναίκες αμείβονται με μισθούς έως και 32% χαμηλότερους από αυτούς των ανδρών, έστω και αν κάνουν την ίδια δουλειά.

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι αβέβαιο είναι και το μέλλον πολλών γυναικών όταν φθάσουν σε συντάξιμη ηλικία αφού το ποσό που αυτή τη στιγμή έχουν στο ταμείο του σουπερανιουέσιον είναι κατά μέσω όρο το μισό από αυτό που έχουν οι άνδρες.

Είναι γεγονός ότι ο σημερινός άνδρας έχει σπάσει κάποια στερεότυπα της πατριαρχικής κοινωνίας του παρελθόντος, συμμετέχοντας στη φροντίδα των παιδιών και τις οικιακές υποχρεώσεις, αλλά το «μεγάλο» παιχνίδι για την εξάλειψη της ανισότητας «παίζεται» πλέον έξω από τους τέσσερις τοίχους της οικογενειακής εστίας. Και αυτό γιατί όποιος έχει την οικονομική δύναμη έχει και την εξουσία και όπως τουλάχιστον αποδεικνύουν τα στοιχεία, η οικονομική δύναμη βρίσκεται κυρίως σε ανδρικά χέρια.